| |
γράφει : η Ζωγραφιά Αντωνιάδου, MSc, yp. PhD
Ψυχαναλύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Κάθε χρόνο εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο τουλάχιστον 160.000 χιλιάδες νέες περιπτώσεις καρκίνου και λευχαιμίας σε παιδιά. Ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανότατα μεγαλύτερος διότι σε πολλές χώρες δεν υπάρχουν αρχεία καταγραφής των περιστατικών καρκίνου παιδιών ή ακόμη δεν καταγράφονται ορθά. Ο καρκίνος και η λευχαιμία είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου στα παιδιά μετά από τα ατυχήματα. Είναι όμως η πρώτη αιτία θνησιμότητας στα παιδιά λόγω ασθένειας.
Οι αιτίες που προκαλούν το καρκίνο στα παιδιά δεν είναι γνωστές.Και δεν αποκλείεται να εντάσσεται κι αυτός στις ψυχοσωματικές διαταραχές, δεδομένου ότι, μόνο ένα ποσοστό λιγότερο από 5% οφείλεται στην κληρονομικότητα. Ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν σ' ένα κύτταρο του οργανισμού δημιουργηθούν βλάβες στο DNA του, με αποτέλεσμα αυτό να αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα. Ο ανώμαλος πολλαπλασιασμός του κυττάρου αυτού οδηγεί στη γένεση του καρκίνου. Στη συνέχεια μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη ή όργανα του σώματος. Προκαλεί βλάβες στον οργανισμό και απειλεί τη ζωή του παιδιού.
Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι: Λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική), εγκεφαλικοί όγκοι (αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωμα) λεμφώματα (τύπου Hodgkin’s και μη Hodgkin’s), νευροβλάστωμα, ρετινοβλάστωμα, όγκοι μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα), νεφρών (νεφροβλάστωμα), ήπατος (ηπατοβλάστωμα), οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing’s) και άλλοι όγκοι που στην πράξη είναι δυνατόν να εκδηλωθούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του παιδιού.
Οι καρκίνοι των παιδιών είναι διαφορετικοί από αυτούς των ενηλίκων. Η θεραπεία και γενικά η αντιμετώπιση είναι διαφορετικές.Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η ψυχοθεραπεία, και αυτή ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της θεραπείας του καρκίνου. Η πρόληψη του καρκίνου στα παιδιά είναι περιορισμένη ενώ στους ενήλικες είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση. Στα παιδιά όμως τα ποσοστά ίασης μετά από ορθή θεραπεία είναι διπλάσια από ότι στους ενήλικες.
Η έγκαιρη διάγνωση και η ορθή αντιμετώπιση συμβάλλουν στην ίαση περισσότερων παιδιών. Στις ανεπτυγμένες χώρες το ποσοστό ίασης των παιδιών από καρκίνο και λευχαιμία μπορεί να ανέλθει μέχρι 75%.
Δυστυχώς σε πολλές χώρες του κόσμου, δεν υπάρχουν οι πόροι, τα φάρμακα, και το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για να αντιμετωπισθεί η νόσος. Για αυτό τα περισσότερα παιδιά στις εν λόγω χώρες πεθαίνουν. Είναι σημαντικό οι γονείς και όλοι όσοι έχουν υπό την ευθύνη τους παιδιά, να γνωρίζουν τα σημεία και συμπτώματα που μπορούν να συνοδεύουν την εκδήλωση παιδικού καρκίνου ή λευχαιμίας.
Ο καρκίνος των παιδιών μπορεί να ανιχνευτεί έγκαιρα. Πρόκειται για ασθένεια η οποία συνήθως είναι δύσκολο να αναγνωριστεί.
Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν τα παιδιά τους, να έχουν τακτική ιατρική παρακολούθηση. Κάθε φορά που παρατηρούν ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα που επιμένουν, πρέπει να συμβουλεύονται το γιατρό τους.
Ποια είναι τα ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα που πρέπει να οδηγούν τους γονείς στο να ζητούν τη συμβουλή του παιδίατρου τους;
Τα ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα περιλαμβάνουν:
1. Εμφάνιση μια μάζας, ογκιδίου, ή ενός πρηξίματος σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος του παιδιού (πρόσωπο, λαιμό, μασχάλη, κοιλιά, βουβωνικές χώρες, όρχεις, πόδια)
2. Ανεξήγητη χλωμάδα
3. Απώλεια της συνήθους ενεργητικότητας του παιδιού, επίμονη κούραση
4. Απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού
5. Ξαφνική εμφάνιση μωλώπων στο παιδί ή άλλων αιμορραγικών σημείων
6. Επίμονος, εντοπισμένος πόνος ή κούτσαμα του παιδιού
7. Ανεξήγητος παρατεταμένος πυρετός ή άλλη πάθηση του παιδιού
8. Επαναλαμβανόμενες μολύνσεις
9. Συχνοί πονοκέφαλοι που συχνά μπορεί να συνοδεύονται από εμετούς, ιδιαίτερα το πρωί
10. Ξαφνικές αλλαγές στα μάτια όπως στραβισμός και αλλαγές στην όραση του παιδιού, διπλωπία
11. Εμφάνιση προβλημάτων στην ισορροπία του παιδιού
12. Διαπίστωση ότι υπάρχει άσπρη κηλίδα που φαίνεται δια μέσου της κόρης των ματιών
13. Ανεξήγητη, υπερβολική ή γρήγορη απώλεια βάρους του παιδιού.
Η ύπαρξη τέτοιων σημείων και συμπτωμάτων δεν δείχνει αναγκαστικά ότι το παιδί έχει κάποια μορφή καρκίνου αλλά επιβάλλει να γίνουν οι εξετάσεις που θα αποκλείσουν ή όχι, ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η προσωπικότητα, η ψυχολογική υφή δηλαδή του ανθρώπου, επηρεάζει τον τρόπο που ο άρρωστος αντιμετωπίζει τη σωματική του αρρώστια, την πρόγνωση και τη θεραπεία του. Στοιχεία της προσωπικότητας όπως η πίστη, αισιοδοξία, η άρνηση, η αυτοπεποίθηση, η δύναμη του εγώ κλπ. επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την έκβαση των καταστάσεων, όπως το έμφραγμα, ο καρκίνος κλπ.
Ιδιαίτερα για τον καρκίνο, έχει περιγραφεί ότι ο ψυχικός παράγοντας έχει επιφέρει μέχρι και αυτόματη ίαση, αυτο-ίαση, θαύμα… όπως κι αν το ονομάσετε, ανάλογα με τις πεποιθήσεις σας, το αποτέλεσμα είναι μόνο ένα: ο καρκίνος μπορεί να ανήκει στις ψυχοσωματικές διαταραχές.
Είναι γνωστό ότι στη διάρκεια της νοσηλείας, ο άρρωστος υποβάλλεται σε ορισμένα στρες. Τα στρες αυτά έχουν αναλυθεί και τα σπουδαιότερα από αυτά σύμφωνα με τους Strain & Grossman είναι τα εξής:
· Η βασική απειλή στη ναρκισσιστική ακεραιότητα, συμπεριλαμβανομένου και του φόβου του θανάτου.
· Ο φόβος των ξένων.
· Το άγχος αποχωρισμού.
· O φόβος της απώλειας ή του τραυματισμού του σώματος με εγχειρήσεις, ορούς, ενέσεις κλπ.
Κατά ένα ποσοστό η συμπεριφορά των ατόμων απέναντι στην ασθένεια, μπορεί να ερμηνευθεί από την προσωπικότητά τους. Είναι γνωστό ότι κοινωνικοί και πολιτιστικοί παράγοντες διαμορφώνουν κατά μεγάλο μέρος την προσωπικότητα του ατόμου. Παρ’ όλα αυτά, άτομα που αναπτύσσονται στο ίδιο κοινωνικο-πολιτιστικό περιβάλλον (π.χ. μέλη μιας οικογένειας) αναπτύσσουν συχνά εντελώς διαφορετική συμπεριφορά απέναντι στην ασθένεια, όπως:
· Κατάθλιψη και αυτό-απόρριψη (depression and seif-rejection): Κατάθλιψη είναι η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συναισθήματα ευτέλειας (worthlessness), απώλειας της ελπίδας (hopelessness) και ενοχής. O καταθλιπτικός συχνά είναι ανίκανος ν’ αναλάβει δραστηριότητες, είναι απαθής (apathetic), αδιάφορος (listless) και αισθάνεται μελαγχολικός και λυπημένος. O καταθλιπτικός επίσης δεν είναι ευτυχισμένος με τον εαυτό του και με τον κόσμο.
· Φόβο (fear): Με την λέξη φόβο εννοούμε το συναίσθημα (emotion) της ανησυχίας, ταραχής (alarm) και του τρόμου (dread), το οποίο απαιτεί την απάντηση του ασθενούς σε μια πραγματική ή φανταστική απειλή της ζωής ή της ηρεμίας του.
· Αντίδραση στο φόβο (counterphobia) σημαίνει αντί-φοβία: Αυτή αναφέρεται στις αντιδράσεις τόλμης (audacity) του ασθενούς, οι οποίες αποτελούν το ακριβώς αντίθετο των φόβων. Αυτές οι αντιδράσεις υιοθετούνται από ένα άτομο, προκειμένου αυτό ν' αποδείξει στον εαυτό του ή στους άλλους ότι δεν φοβάται όταν στην πραγματικότητα είναι κατατρομαγμένο.
· 'Αγχος (anxiety): Ο ορισμός του άγχους είναι διαφορετικός από τον φόβο. Ενώ ο φόβος αναφέρεται σε μια συνειδητοποιημένη (consious) ανησυχiα (alarm) απέναντι σε μια συγκεκριμένη απειλή, το άγχος αναφέρεται σε περισσότερο διάχυτα συναισθήματα καταπόνησης (distress), τα οποία αφιπνούνται από απειλή που βρίσκεται έξω (μακριά) από την άμεση αντίληψη (awareness).
· Απογοήτευση (frustration) και θυμός (anger): Η αρρώστια μπορεί να προκαλέσει απογοήτευση και μια φυσιολογική απάντηση στην απογοήτευση είναι η επιθετικότητα (aggression). Μια μορφή που παίρνει η επιθετικότητα είναι ο θυμός.
· Απόσυρση ή απάθεια (apathetic): Απαθής (apathetic) είναι ο άρρωστος που χάνει το ενδιαφέρον του για γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του και επενδύει λιγότερη ενέργεια στα προς το ζειν. Η απόσυρση (withdrawal) είναι η κοινωνική απάθεια. Ο ασθενής χάνει το ενδιαφέρον του για τους άλλους και προτιμά να μένει μόνος. Ενώ αποσύρεται, δίνει ενέργεια σ' απρόσωπες δραστηριότητες, όπως το διάβασμα.
· Υπερβολή των συμπτωμάτων (exaggeration of symptoms): Η υπερβολή συμπτωμάτων και του ρόλου του ασθενούς αποτελούν ένα είδος της ψυχολογικής απάντησης στην ασθένεια. Δεν υπερβάλονται μόνο τα παθητικά (passive) συμπτώματα.
· Παλινδρόμηση (regression): Παλινδρόμηση σημαίνει όταν ένα άτομο συναντά μια δυσκολία που δε μπορεί διαφορετικά να λύσει, υποχωρεί σε ένα περισσότερο παιδόμορφο τρόπο δράσης. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο εγκαταλείπει προσεγγίσεις ενηλίκου για ένα πρόβλημα και επανέρχεται στη χρήση ολιγότερο επεξεργασμένων και ολιγότερο νοητικών επινοήσεων (devices).
· Εξάρτηση (dependency): Είναι η κατάσταση της στήριξης πάνω σε κάποιον άλλο για την ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών. Για τον χρονικά ανώριμο (immature), η εξάρτηση είναι προϋπόθεση της υποταγμένης (subserνient) ψυχολογικής θέσης γι' απόκτηση αγάπης και προστασίας.
· Εσωστρέφεια (self-centeredness): Ο ασθενής απασχολούμενος διαρκώς μ' αυτόν και έτσι ουσιαστικά απομονώνεται, όπως συμβαίνει και στην απάθεια, από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Το πώς θα αντιμετωπίσουν τα άτομα που πάσχουν, και ιδίως τα παιδιά το στρες της αρρώστιας του εξαρτάται πάρα πολύ από την προσωπικότητά τους. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας μπορεί να ιαθεί. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα τόσο στη σωστή ιατρική φροντίδα, όσο και στην απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη, ανεξάρτητα από την εθνική, κοινωνική ή οικονομική τους κατάσταση.
Η πορεία του καρκίνου, τόσο στους ενήλικες, όσο και στα παιδιά, συνδέεται άμεσα με την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου και έχει αποδειχθεί, ότι ο καρκίνος έχει πολύ καλή πρόγνωση, όταν ο ασθενής αντιμετωπίζει το πρόβλημα του με αισιοδοξία και θετική σκέψη.
Για αυτούς τους λόγους, είναι επιβεβλημένη η ψυχολογική υποστήριξη των καρκινοπαθών και των οικογενειών τους. Όλοι οι θεράποντες ιατροί των καρκινοπαθών και οι οικογένειες τους πρέπει να παροτρύνουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους να λαμβάνουν την απαιτούμενη ψυχολογική υποστήριξη, δεδομένου ότι η ψυχοθεραπεία, και αυτή ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της θεραπείας τους και της αποκατάστασης τους!
Γνωρίζουμε... πολεμάμε... νικάμε... και στηρίζουμε πάντα τους ανθρώπους δίπλα μας, και κυρίως τους γονείς που τα παιδιά τους, πολεμάνε τον καρκίνο.
Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί!!!
Πηγή : zografia-andoniadou.gr
από το ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Ψυχαναλύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Κάθε χρόνο εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο τουλάχιστον 160.000 χιλιάδες νέες περιπτώσεις καρκίνου και λευχαιμίας σε παιδιά. Ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανότατα μεγαλύτερος διότι σε πολλές χώρες δεν υπάρχουν αρχεία καταγραφής των περιστατικών καρκίνου παιδιών ή ακόμη δεν καταγράφονται ορθά. Ο καρκίνος και η λευχαιμία είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου στα παιδιά μετά από τα ατυχήματα. Είναι όμως η πρώτη αιτία θνησιμότητας στα παιδιά λόγω ασθένειας.
Οι αιτίες που προκαλούν το καρκίνο στα παιδιά δεν είναι γνωστές.Και δεν αποκλείεται να εντάσσεται κι αυτός στις ψυχοσωματικές διαταραχές, δεδομένου ότι, μόνο ένα ποσοστό λιγότερο από 5% οφείλεται στην κληρονομικότητα. Ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν σ' ένα κύτταρο του οργανισμού δημιουργηθούν βλάβες στο DNA του, με αποτέλεσμα αυτό να αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα. Ο ανώμαλος πολλαπλασιασμός του κυττάρου αυτού οδηγεί στη γένεση του καρκίνου. Στη συνέχεια μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη ή όργανα του σώματος. Προκαλεί βλάβες στον οργανισμό και απειλεί τη ζωή του παιδιού.
Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι: Λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική), εγκεφαλικοί όγκοι (αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωμα) λεμφώματα (τύπου Hodgkin’s και μη Hodgkin’s), νευροβλάστωμα, ρετινοβλάστωμα, όγκοι μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα), νεφρών (νεφροβλάστωμα), ήπατος (ηπατοβλάστωμα), οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing’s) και άλλοι όγκοι που στην πράξη είναι δυνατόν να εκδηλωθούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του παιδιού.
Οι καρκίνοι των παιδιών είναι διαφορετικοί από αυτούς των ενηλίκων. Η θεραπεία και γενικά η αντιμετώπιση είναι διαφορετικές.Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η ψυχοθεραπεία, και αυτή ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της θεραπείας του καρκίνου. Η πρόληψη του καρκίνου στα παιδιά είναι περιορισμένη ενώ στους ενήλικες είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση. Στα παιδιά όμως τα ποσοστά ίασης μετά από ορθή θεραπεία είναι διπλάσια από ότι στους ενήλικες.
Η έγκαιρη διάγνωση και η ορθή αντιμετώπιση συμβάλλουν στην ίαση περισσότερων παιδιών. Στις ανεπτυγμένες χώρες το ποσοστό ίασης των παιδιών από καρκίνο και λευχαιμία μπορεί να ανέλθει μέχρι 75%.
Δυστυχώς σε πολλές χώρες του κόσμου, δεν υπάρχουν οι πόροι, τα φάρμακα, και το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για να αντιμετωπισθεί η νόσος. Για αυτό τα περισσότερα παιδιά στις εν λόγω χώρες πεθαίνουν. Είναι σημαντικό οι γονείς και όλοι όσοι έχουν υπό την ευθύνη τους παιδιά, να γνωρίζουν τα σημεία και συμπτώματα που μπορούν να συνοδεύουν την εκδήλωση παιδικού καρκίνου ή λευχαιμίας.
Ο καρκίνος των παιδιών μπορεί να ανιχνευτεί έγκαιρα. Πρόκειται για ασθένεια η οποία συνήθως είναι δύσκολο να αναγνωριστεί.
Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν τα παιδιά τους, να έχουν τακτική ιατρική παρακολούθηση. Κάθε φορά που παρατηρούν ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα που επιμένουν, πρέπει να συμβουλεύονται το γιατρό τους.
Ποια είναι τα ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα που πρέπει να οδηγούν τους γονείς στο να ζητούν τη συμβουλή του παιδίατρου τους;
Τα ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα περιλαμβάνουν:
1. Εμφάνιση μια μάζας, ογκιδίου, ή ενός πρηξίματος σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος του παιδιού (πρόσωπο, λαιμό, μασχάλη, κοιλιά, βουβωνικές χώρες, όρχεις, πόδια)
2. Ανεξήγητη χλωμάδα
3. Απώλεια της συνήθους ενεργητικότητας του παιδιού, επίμονη κούραση
4. Απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού
5. Ξαφνική εμφάνιση μωλώπων στο παιδί ή άλλων αιμορραγικών σημείων
6. Επίμονος, εντοπισμένος πόνος ή κούτσαμα του παιδιού
7. Ανεξήγητος παρατεταμένος πυρετός ή άλλη πάθηση του παιδιού
8. Επαναλαμβανόμενες μολύνσεις
9. Συχνοί πονοκέφαλοι που συχνά μπορεί να συνοδεύονται από εμετούς, ιδιαίτερα το πρωί
10. Ξαφνικές αλλαγές στα μάτια όπως στραβισμός και αλλαγές στην όραση του παιδιού, διπλωπία
11. Εμφάνιση προβλημάτων στην ισορροπία του παιδιού
12. Διαπίστωση ότι υπάρχει άσπρη κηλίδα που φαίνεται δια μέσου της κόρης των ματιών
13. Ανεξήγητη, υπερβολική ή γρήγορη απώλεια βάρους του παιδιού.
Η ύπαρξη τέτοιων σημείων και συμπτωμάτων δεν δείχνει αναγκαστικά ότι το παιδί έχει κάποια μορφή καρκίνου αλλά επιβάλλει να γίνουν οι εξετάσεις που θα αποκλείσουν ή όχι, ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η προσωπικότητα, η ψυχολογική υφή δηλαδή του ανθρώπου, επηρεάζει τον τρόπο που ο άρρωστος αντιμετωπίζει τη σωματική του αρρώστια, την πρόγνωση και τη θεραπεία του. Στοιχεία της προσωπικότητας όπως η πίστη, αισιοδοξία, η άρνηση, η αυτοπεποίθηση, η δύναμη του εγώ κλπ. επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την έκβαση των καταστάσεων, όπως το έμφραγμα, ο καρκίνος κλπ.
Ιδιαίτερα για τον καρκίνο, έχει περιγραφεί ότι ο ψυχικός παράγοντας έχει επιφέρει μέχρι και αυτόματη ίαση, αυτο-ίαση, θαύμα… όπως κι αν το ονομάσετε, ανάλογα με τις πεποιθήσεις σας, το αποτέλεσμα είναι μόνο ένα: ο καρκίνος μπορεί να ανήκει στις ψυχοσωματικές διαταραχές.
Είναι γνωστό ότι στη διάρκεια της νοσηλείας, ο άρρωστος υποβάλλεται σε ορισμένα στρες. Τα στρες αυτά έχουν αναλυθεί και τα σπουδαιότερα από αυτά σύμφωνα με τους Strain & Grossman είναι τα εξής:
· Η βασική απειλή στη ναρκισσιστική ακεραιότητα, συμπεριλαμβανομένου και του φόβου του θανάτου.
· Ο φόβος των ξένων.
· Το άγχος αποχωρισμού.
· O φόβος της απώλειας ή του τραυματισμού του σώματος με εγχειρήσεις, ορούς, ενέσεις κλπ.
Κατά ένα ποσοστό η συμπεριφορά των ατόμων απέναντι στην ασθένεια, μπορεί να ερμηνευθεί από την προσωπικότητά τους. Είναι γνωστό ότι κοινωνικοί και πολιτιστικοί παράγοντες διαμορφώνουν κατά μεγάλο μέρος την προσωπικότητα του ατόμου. Παρ’ όλα αυτά, άτομα που αναπτύσσονται στο ίδιο κοινωνικο-πολιτιστικό περιβάλλον (π.χ. μέλη μιας οικογένειας) αναπτύσσουν συχνά εντελώς διαφορετική συμπεριφορά απέναντι στην ασθένεια, όπως:
· Κατάθλιψη και αυτό-απόρριψη (depression and seif-rejection): Κατάθλιψη είναι η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συναισθήματα ευτέλειας (worthlessness), απώλειας της ελπίδας (hopelessness) και ενοχής. O καταθλιπτικός συχνά είναι ανίκανος ν’ αναλάβει δραστηριότητες, είναι απαθής (apathetic), αδιάφορος (listless) και αισθάνεται μελαγχολικός και λυπημένος. O καταθλιπτικός επίσης δεν είναι ευτυχισμένος με τον εαυτό του και με τον κόσμο.
· Φόβο (fear): Με την λέξη φόβο εννοούμε το συναίσθημα (emotion) της ανησυχίας, ταραχής (alarm) και του τρόμου (dread), το οποίο απαιτεί την απάντηση του ασθενούς σε μια πραγματική ή φανταστική απειλή της ζωής ή της ηρεμίας του.
· Αντίδραση στο φόβο (counterphobia) σημαίνει αντί-φοβία: Αυτή αναφέρεται στις αντιδράσεις τόλμης (audacity) του ασθενούς, οι οποίες αποτελούν το ακριβώς αντίθετο των φόβων. Αυτές οι αντιδράσεις υιοθετούνται από ένα άτομο, προκειμένου αυτό ν' αποδείξει στον εαυτό του ή στους άλλους ότι δεν φοβάται όταν στην πραγματικότητα είναι κατατρομαγμένο.
· 'Αγχος (anxiety): Ο ορισμός του άγχους είναι διαφορετικός από τον φόβο. Ενώ ο φόβος αναφέρεται σε μια συνειδητοποιημένη (consious) ανησυχiα (alarm) απέναντι σε μια συγκεκριμένη απειλή, το άγχος αναφέρεται σε περισσότερο διάχυτα συναισθήματα καταπόνησης (distress), τα οποία αφιπνούνται από απειλή που βρίσκεται έξω (μακριά) από την άμεση αντίληψη (awareness).
· Απογοήτευση (frustration) και θυμός (anger): Η αρρώστια μπορεί να προκαλέσει απογοήτευση και μια φυσιολογική απάντηση στην απογοήτευση είναι η επιθετικότητα (aggression). Μια μορφή που παίρνει η επιθετικότητα είναι ο θυμός.
· Απόσυρση ή απάθεια (apathetic): Απαθής (apathetic) είναι ο άρρωστος που χάνει το ενδιαφέρον του για γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του και επενδύει λιγότερη ενέργεια στα προς το ζειν. Η απόσυρση (withdrawal) είναι η κοινωνική απάθεια. Ο ασθενής χάνει το ενδιαφέρον του για τους άλλους και προτιμά να μένει μόνος. Ενώ αποσύρεται, δίνει ενέργεια σ' απρόσωπες δραστηριότητες, όπως το διάβασμα.
· Υπερβολή των συμπτωμάτων (exaggeration of symptoms): Η υπερβολή συμπτωμάτων και του ρόλου του ασθενούς αποτελούν ένα είδος της ψυχολογικής απάντησης στην ασθένεια. Δεν υπερβάλονται μόνο τα παθητικά (passive) συμπτώματα.
· Παλινδρόμηση (regression): Παλινδρόμηση σημαίνει όταν ένα άτομο συναντά μια δυσκολία που δε μπορεί διαφορετικά να λύσει, υποχωρεί σε ένα περισσότερο παιδόμορφο τρόπο δράσης. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο εγκαταλείπει προσεγγίσεις ενηλίκου για ένα πρόβλημα και επανέρχεται στη χρήση ολιγότερο επεξεργασμένων και ολιγότερο νοητικών επινοήσεων (devices).
· Εξάρτηση (dependency): Είναι η κατάσταση της στήριξης πάνω σε κάποιον άλλο για την ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών. Για τον χρονικά ανώριμο (immature), η εξάρτηση είναι προϋπόθεση της υποταγμένης (subserνient) ψυχολογικής θέσης γι' απόκτηση αγάπης και προστασίας.
· Εσωστρέφεια (self-centeredness): Ο ασθενής απασχολούμενος διαρκώς μ' αυτόν και έτσι ουσιαστικά απομονώνεται, όπως συμβαίνει και στην απάθεια, από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Το πώς θα αντιμετωπίσουν τα άτομα που πάσχουν, και ιδίως τα παιδιά το στρες της αρρώστιας του εξαρτάται πάρα πολύ από την προσωπικότητά τους. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας μπορεί να ιαθεί. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα τόσο στη σωστή ιατρική φροντίδα, όσο και στην απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη, ανεξάρτητα από την εθνική, κοινωνική ή οικονομική τους κατάσταση.
Η πορεία του καρκίνου, τόσο στους ενήλικες, όσο και στα παιδιά, συνδέεται άμεσα με την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου και έχει αποδειχθεί, ότι ο καρκίνος έχει πολύ καλή πρόγνωση, όταν ο ασθενής αντιμετωπίζει το πρόβλημα του με αισιοδοξία και θετική σκέψη.
Για αυτούς τους λόγους, είναι επιβεβλημένη η ψυχολογική υποστήριξη των καρκινοπαθών και των οικογενειών τους. Όλοι οι θεράποντες ιατροί των καρκινοπαθών και οι οικογένειες τους πρέπει να παροτρύνουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους να λαμβάνουν την απαιτούμενη ψυχολογική υποστήριξη, δεδομένου ότι η ψυχοθεραπεία, και αυτή ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της θεραπείας τους και της αποκατάστασης τους!
Γνωρίζουμε... πολεμάμε... νικάμε... και στηρίζουμε πάντα τους ανθρώπους δίπλα μας, και κυρίως τους γονείς που τα παιδιά τους, πολεμάνε τον καρκίνο.
Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί!!!
Πηγή : zografia-andoniadou.gr
από το ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ