Μίλα μου αν θες απόψε
μίλα μου αν θες και πες μου
για θάλασσες που πνίγουν τις στεριές μου
μίλα μου αν θες και κόψε
το λόγο μόνο σαν με δεις
ακίνητο, χλομό, βασιλεμένο
- έτσι καθώς τους ναύτες που χασίς
έχουνε το πειρατικό τους φορτωμένο.
Μίλα μου αν θες τη γλώσσα των ανέμων
που κυβερνούν καράβια και λιμάνια
- μίλα μου αν θες τη γλώσσα των παντέρμων
βυθών που αναγελούν την επιφάνεια.
Πες μου για το φεγγάρι που αλαργεύει
καθώς το κυνηγούν οι ναύτες
κι απάνω μου, στο δέρμα που τρεμοσαλεύει
με στίγματα τις ιστορίες σου γράφτες.
Άδεια λιμάνια, πέλαγα, Γοργόνες
φάροι μαχαίρια, το παιχνίδι της ζωής
ξέρουν οι ναύτες ποιοι 'ναι οι Παταγόνες
ξέρουνε και τους δρόμους της φυγής.
Κι όταν το ρυμουλκό σφυρίζει τρεις και πάει
ξέρουν πως κιόλας χάθηκε στα χάη
κείνη η μέρα η άλλη, η μακρινή
και στις θολές γραμμές ποτέ δε θα φανεί.
Μίλα μου αν θες απόψε
μίλα μου αν θες και κόψε
το λόγο μόνο σαν με δεις
ολόρθο ολάντικρυ στ' αστέρια του Νοτιά
ολόρθο - ολόλαμπρη στα μάτια μου φωτιά
σαν θα με δεις, σαν θα με βρεις
σ' άλλους μπασμένο παραλλήλους χίλια μίλια
- με δυο νεκρά στα χέρια μου κοχύλια -
με σκόρπια ξάρτια στο ταξίδι των τεράτων
περίεργο καπετάνιο φαντασμάτων.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ
Ποίημα δημοσιευμένο στο περιοδικό "ἡ λέξη", τ. 202, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009.
από το ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
μίλα μου αν θες και πες μου
για θάλασσες που πνίγουν τις στεριές μου
μίλα μου αν θες και κόψε
το λόγο μόνο σαν με δεις
ακίνητο, χλομό, βασιλεμένο
- έτσι καθώς τους ναύτες που χασίς
έχουνε το πειρατικό τους φορτωμένο.
Μίλα μου αν θες τη γλώσσα των ανέμων
που κυβερνούν καράβια και λιμάνια
- μίλα μου αν θες τη γλώσσα των παντέρμων
βυθών που αναγελούν την επιφάνεια.
Πες μου για το φεγγάρι που αλαργεύει
καθώς το κυνηγούν οι ναύτες
κι απάνω μου, στο δέρμα που τρεμοσαλεύει
με στίγματα τις ιστορίες σου γράφτες.
Άδεια λιμάνια, πέλαγα, Γοργόνες
φάροι μαχαίρια, το παιχνίδι της ζωής
ξέρουν οι ναύτες ποιοι 'ναι οι Παταγόνες
ξέρουνε και τους δρόμους της φυγής.
Κι όταν το ρυμουλκό σφυρίζει τρεις και πάει
ξέρουν πως κιόλας χάθηκε στα χάη
κείνη η μέρα η άλλη, η μακρινή
και στις θολές γραμμές ποτέ δε θα φανεί.
Μίλα μου αν θες απόψε
μίλα μου αν θες και κόψε
το λόγο μόνο σαν με δεις
ολόρθο ολάντικρυ στ' αστέρια του Νοτιά
ολόρθο - ολόλαμπρη στα μάτια μου φωτιά
σαν θα με δεις, σαν θα με βρεις
σ' άλλους μπασμένο παραλλήλους χίλια μίλια
- με δυο νεκρά στα χέρια μου κοχύλια -
με σκόρπια ξάρτια στο ταξίδι των τεράτων
περίεργο καπετάνιο φαντασμάτων.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ
Ποίημα δημοσιευμένο στο περιοδικό "ἡ λέξη", τ. 202, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009.
από το ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
| |